Israël voor beginners

Israël is een land in het Midden-Oosten, hoewel Israël door enkele tientallen landen niet als zelfstandig land erkend wordt. Dit zijn vooral omringende Arabische landen zoals Iran, Syrië, Jemen, Libanon en Irak. Israël is als zelfstandig land ontstaan op 14 mei 1948 toen de Joodse leider David Ben-Gurion klokslag 16:00 uur de onafhankelijke staat Israël uitriep. Een klein jaar later trad het kersverse land toe tot de Verenigde Naties. Israël beschouwt zichzelf als een Joodse staat, waarmee het de enige Joodse staat ter wereld is. Slechts driekwart van de inwoners is Joods. Daarnaast is er nog steeds een grote Arabische gemeenschap (ongeveer 20%) die bestaat uit moslims die in Israël zijn blijven wonen na het uitroepen van de zelfstandigheid.

Conflicten

Als je de geschiedenis van Israël bestudeert dan zul je begrijpen dat het land redelijk wat conflicten heeft. Ze noemen zichzelf het meest bedreigde land ter wereld vanwege de vijandelijke houding van een aantal Arabische landen tegenover Israël. Het is niet voor niets dat Israël een dienstplicht kent voor zowel mannen als vrouwen (respectievelijk 3 en 2 jaar dienstplicht) en dat het Israëlisch leger tot de top tien sterkste legers ter wereld gerekend mag worden ondanks de beperkte omvang van het land. Het conflict met de Palestijnen over welk stuk grond van wie is en de manier waarop Israël Palestijns grondgebied controleert zorgt voor veel woede. In de afgelopen jaren heeft de aanwezigheid van Israël binnen een regio die een duidelijke moslimcultuur kent tot redelijk wat conflicten gezorgd. Ook nu bestaat er dreiging continue dreiging van aanslagen en zelfs een nieuwe oorlog ligt in principe altijd op de loer.

De gespannen situatie tussen Israël en Palestina heeft ervoor gezorgd dat Israël barrières aangelegd heeft tussen de Palestijnse en Israëlische gebieden. De Israëlische Westoeverbarrière heeft volgens Israël het doel om het land te beschermen tegen terroristen. Het risico op zelfmoordaanslagen zou rond de Westelijke Jordaanoever zo hoog zijn dat het een dergelijke afscheiding zou verantwoorden. Voor de Palestijnse bevolking voelt het echter als dat ze opgesloten worden. Zij zien het als een pressiemiddel om de Palestijnen ertoe doen bewegen om uiteindelijk Palestina te verlaten zodat Israël zich ook de Palestijnse gebieden uiteindelijk toe kan eigenen. De Palestijnen hebben het dan ook over de Israëlische Muur, mede vanwege de overeenkomsten met de vroegere Berlijnse Muur. Een groot deel van de afscheiding tussen Palestina en Israël bestaat echter uit hekwerk. De visie van de Palestijnen hierop is dat de Israëliërs op die manier de barrière gemakkelijk kunnen verplaatsen waardoor het eenvoudiger voor ze wordt om aan landjepik te doen. Ook rondom de Gazastrook is er een soortgelijke afscheiding.

Internationaal wordt er zorg uitgesproken over de manier waarop Israël omgaat met de grensafscheiding. Het is voor Palestijnen lastiger om van de ene naar de andere kant te reizen, waardoor ook familiebezoek bemoeilijkt wordt. De nadrukkelijke vraag vanuit internationale hoek is vooral of er mensenrechten geschonden worden door de barrières.

muur

Het Beloofde Land

Voor Joden geldt Israël als het Beloofde Land en binnen het Jodendom wordt Israël ook als een heilig land beschouwd. Feit is dat de bijzondere status die Israël daardoor heeft ervoor gezorgd heeft dat veel Joden van over de hele wereld naar Israël geëmigreerd zijn sinds 1948. Het gevoel dat dit hun thuisland is waar ze verbonden zijn met andere Joden, met hun religie en met hun God zorgt ervoor dat Joden graag in Israël wonen. Kijkend naar de Hebreeuwse Bijbel klopt de huidige begrenzing van Israël niet met het gebied dat door God aan de Israëlieten beloofd is. Het zuidelijke deel, waar o.a. Eilat ligt, hoort er niet bij en een groot deel van het huidige Libanon, een kleine punt van noordoostelijk Egypte en een strook van hedendaags Syrië zou ook bij Israël moeten horen volgens de Joden.

Het Beloofde Land

Multiculturele staat

Een groot deel van de huidige Israëlische bevolking bestaat uit Joden die vanuit tientallen landen wereldwijd naar Israël geëmigreerd is. Dat geschiedt op basis van de ‘Wet op Terugkeer’ die op 5 juli 1950 van kracht geworden is. Deze wet bepaalt dat iedereen die van (gedeeltelijk) Joodse komaf is, het recht heeft zich in Israël te vestigen en het Israëlische staatsburgerschap te verkrijgen. Er zijn wel wat uitzonderingen, maar in principe geldt dat iedere Jood, ongeacht het land van herkomst, direct bij aankomst in Israël het staatsburgerschap kan krijgen. Voor misdadigers en bij mensen waarbij er gerede twijfel is over de goede intenties geldt dat het staatsburgerschap wel geweigerd kan worden. Door de immigratie zijn er veel verschillende culturen en rassen naar Israël gekomen die daar nu samenleven met mensen die oorspronkelijk al in Israël woonden voordat het een zelfstandig land werd en natuurlijk nakomelingen van deze mensen. Hierdoor is er een multiculturele staat ontstaan waarin niet alleen Joden wonen, maar waar er ook plek is om andere geloven te belijden. Zo woont er een klein percentage Christenen (ongeveer twee procent) en is maar liefst ruim een vijfde deel van de bevolking islamitisch. Dit zijn vrijwel allemaal (nakomelingen van) Palestijnen die in Israël zijn blijven wonen. Israël is een parlementaire democratie zonder een volledige scheiding van godsdienst en staat. Dit maakt het mogelijk dat invloedrijke ultraorthodoxe Joden ervoor kunnen zorgen dat bepaalde Joodse tradities, gewoontes en regels binnen de nationale wetgeving verwerkt worden. Seculiere Joden balen ervan dat de strikte scheiding van godsdienst en staat nooit geregeld is.

Economie

De Israëlische economie draait steeds meer op geavanceerde technologie. Het land telt een toenemend aantal vooruitstrevende technologiebedrijven die steeds meer geld genereren. Als je kijkt naar de Israëlische beurs dan zie je ook dat die langzamerhand een beetje gedomineerd wordt door relatief jonge bedrijven uit deze steeds belangrijker wordende sector. Landbouw vormt ook al jarenlang een belangrijke bron van inkomsten. De Israëliërs hebben hun agrarische sector tot een hoog niveau weten te ontwikkelen, ondanks een continu aanwezig waterprobleem en een beperkte hoeveelheid land dat geschikt is voor intensieve landbouw. Op het gebied van landbouwproducten is Israël niet alleen grotendeels zelfvoorzienend (granen moeten wel geïmporteerd worden), ze zijn ook nog eens een vrij belangrijke exporteur van groenten en fruit. Bekende voorbeelden hiervan zijn sinaasappels (de bekende Jaffa sinaasappelen), avocado’s, granaatappelen en mandarijnen. Ook exporteert Israël steeds meer bloemen.

Economie

Toerisme

Het toerisme begint steeds belangrijker te worden voor Israël. Het aantal toeristen neemt vrijwel jaarlijks toe en daarmee ook de inkomsten. Het toerisme begint daardoor een steeds belangrijkere bijdrage aan de Israëlische economie te leveren. De groei is mede mogelijk omdat de binnenlandse veiligheid aanzienlijk verbeterd is en omdat daardoor luchtvaartmaatschappijen hun vluchtcapaciteit richting Israël laten toenemen. Jaarlijks bezoeken een kleine vier miljoen mensen Israël als toerist. Een vrij groot deel van de reizen valt onder de noemer ‘religieus toerisme’, maar je ziet dat het reguliere toerisme ook toeneemt.

Lees meer over vakantie in Israël

Opmerkingen over deze site?

We doen ons best om de informatie op www.israelvoorbeginners.nl zo accuraat, eerlijk en actueel mogelijk te houden. Toch kan het gebeuren dat er een foutje insluipt of er iets veranderd is wat we nog niet op deze site vermeld hebben. Opmerkingen kunnen verstuurd worden via het contactformulier op deze pagina.

israel